در زبان فارسي وقتي دو حرف صدادار پشت سر هم قرار بگيرند، بايد از ” ي ميانجي ” استفاده كرد، مثل عبارت ِ ” خانه‌ي من ” كه يك تركيب اضافه است و در آن اگر از ” ي ميانجي ” استفاده نكنيم، تلفظ سخت خواهد شد و خانِه ِ من غلط به حساب مي آيد. در زبان تركي آذربايجاني هم وقتي دو حرف صدادار پشت سر هم قرار بگيرند بايد از ” ي ميانجي ” استفاده كرد.

مثال:

دَدَه dədə : پدر…… من دَدَه يَم Mən Dədəyam : من پدر هستم

آخرين واج كلمه ي دده dədə به معني پدر، ” فتحه Ə ” است كه يك حرف صدادار است. ضمير فاعلي اول شخص مفرد هم ” اَم əm ” است ( طبق قانون شماره يك صرف فعل ايمك)؛ وفتي بخواهيم بگويم من پدرم، نمي توانيم بگوييم: من دَده اَم؛ چون دو حرف صدادار پشت سر هم قرار گرفته اند و مي بايست از “ي ميانجي ” استفاده كنيم: من دَدَه يَم

مثال:

آنا ana : مادر …… من آنايام Mən anayam : من مادر هستم

آخرين واج كلمه ي آنا ana به معني مادر، ” آ A ” است كه يك حرف صدادار است. ضمير فاعلي اول شخص مفرد هم ” آم am ” است ( طبق قانون شماره دو صرف فعل ايمك)؛ وفتي بخواهيم بگويم من مادرم، نمي توانيم بگوييم: من آنا آم؛ چون دو حرف صدادار پشت سر هم قرار گرفته اند و مي بايست از “ي ميانجي ” استفاده كنيم: من آنايام

توجه كنيد كه در زبان تركي آذربايجاني نمي توان حرفي را حذف كرد و به طور مثال “من دَدَم”، يا “من آنام” كاملا غلط مي باشند و معني نمي دهند و حتما بايد از ” ي ميانجي ” استفاده كرد؛ بر خلاف زبان فارسي كه ” من سارام” و” من سارايم ” هر دو معني مي دهند ( يكي در نوشتار و يكي در محاوره)، در زبان تركي آذربايجاني حتما بايد از ” ي ميانجي ” استفاده كرد.

گؤنده ر     بؤلوم لر: آموزش تركي